W 21 wieku nikt już nie ma wątpliwości, jak pilne i konieczne jest ratowanie otaczającej nas przyrody. Prawidłowo funkcjonujące ekosystemy to podstawa i warunek naszego istnienia – źródło niezbędnych składników życia na Ziemi, takich jak czysta woda i powietrze.
Miasta stają się miejscem życia wielu zwierząt. Podejmowane są próby takiego zaplanowania obszarów zurbanizowanych, aby były one przyjazne dla przyrody. Jednak koszty a często też brak woli, spowodował że wiele gatunków w sposób niekontrolowany, zasiedla osiedla i zwiększa swoją liczebność. Akceptowane, a nawet oczekiwane początkowo organizmy, zaczynają być odbierane przez część mieszkańców jako konfliktowe. Są to na przykład duże kolonie gawronów w parkach, ograniczające wypoczynek czy też dziki, będące wręcz niebezpieczne dla ludzi. Informacje w mediach o różnych problemach ze zwierzętami w mieście, nastawiają do nich negatywnie część mieszkańców.
Może to się przekładać na ograniczanie działań w celu zwiększenia bioróżnorodności w osiedlach (na przykład takie kształtowanie zieleni miejskiej, aby zasiedlały ją „niekonfliktowe” gatunki).
Konieczna jest niewątpliwie edukacja mieszkańców, wyjaśniająca jakie gatunki zasiedlają miasta oraz jak unikać sytuacji konfliktowych, dla zwierząt i ludzi.
Ponad połowa mieszkańców Polski mieszka w miastach. Urbanizacja prowadzi do bliższego kontaktu ludzi ze zwierzętami, wywierając presję na środowisko naturalne. Gdy już dzika fauna wejdzie w interakcje z człowiekiem, ogromne znaczenie ma drugi wspomniany termin, czyli synurbizacja.
Synurbizacja jest procesem tolerowania i przyzwyczajania się zwierząt do obecności człowieka, i jego wytworów, a także adaptacji do korzystania z niektórych przejawów działalności człowieka. Miasta od zawsze powstawały na terenach cennych przyrodniczo, jak delty rzek czy brzegi jezior, które to cechują się wysoką bioróżnorodnością. W związku z tym, zamieszkujące je zwierzęta po przybyciu człowieka, miały do wyboru, przystosować się do nowych warunków lub się wycofać.
Większość nie uległa adaptacji i się wycofała. Jak przedstawiają badania, zrobiła tak większość gatunków owadów, płazów, gadów i ssaków. Znacznie lepiej poradziły sobie ptaki. Na pewno duże znaczenie ma tutaj ich tryb życia, czyli zdolność do lotu, sprzyjająca możliwości szybkiej ucieczki od zagrożeń (zarówno ludzi, jak i samochodów). Niestety, środowisko miejskie niesie dla zwierząt również liczne niebezpieczeństwa. Głównym z nich jest ruch pojazdów mechanicznych, które są przyczyną wielu śmiertelnych potrąceń, zarówno płazów, gadów, ptaków, jak i ssaków.
Zagrożeniem często są też sami ludzie, umyślnie płosząc czy nawet zabijając zwierzęta lub niszcząc ich gniazda. Niewątpliwie zagrożenie chorobami jest znacznie wyższe w miastach. Wiąże się ono ze zjadaniem pokarmu o niskiej jakości, który często stanowią śmieci, wyrzucane przez ludzi i picie przez zwierzęta zanieczyszczonej wody. Ponadto, zwierzęta w miastach często żyją w wyższych zagęszczeniach niż w środowisku naturalnym, a to sprzyja kontaktom między osobnikami i bezpośredniej transmisji patogenów, co obserwuje się np. w karmnikach ptaków. Jednak ogólny bilans zysków i strat wychodzi na korzyść życia w miastach, i dla-tego obserwujemy dzisiaj coraz więcej zwierząt na obszarach zabudowanych. Tendencja ta prawdopodobnie utrzyma się w przyszłości.
Europejska Strategia na rzecz różnorodności Biologicznej 2030: Przywracanie przyrody do naszego życia, opublikowana przez Komisję Europejską w maju 2020 roku, zapowiada odbudowę różnorodności biologicznej Europy z korzyścią dla ludzi, klimatu i planety.
Nowa strategia na rzecz różnorodności biologicznej dotyczy głównych czynników powodujących utratę różnorodności biologicznej, takich jak niezrównoważone użytkowanie gruntów i mórz, nadmierna eksploatacja zasobów naturalnych, zanieczyszczenie środowiska i inwazyjne gatunki obce. Ma ona również na celu uczynienie kwestii różnorodności biologicznej integralną częścią ogólnej strategii wzrostu gospodarczego UE.
Strategia odnosi się do 3 obszarów: ochrony, odnowy i wdrażania.
Ochrona – zapewnienie ochrony pozostałych lasów i zapylaczy poprzez zmniejszenie zanieczyszczenia, stosowanie pestycydów i wspieranie rolników w przechodzeniu na praktyki agroekologiczne i ekologiczne.
Odnowa – odbudowa zniszczonych ekosystemów i rzek, poprawa stanu siedlisk i gatunków chronionych w UE, przekształcenie co najmniej 30 % europejskich lądów i mórz w skutecznie zarządzane obszary chronione oraz przywrócenie co najmniej 10 % obszarów rolnych do cech krajobrazu o wysokiej różnorodności biologicznej.
Wdrażanie – wyznaczone cele są prawnie wiążące, ponieważ oceniono je jako realistyczne i sprawdzające się w praktyce.
Ambitnym celem UE jest osiągniecie czołowej pozycji w walce z globalnym kryzysem różnorodności biologicznej. Strategia zakłada wykorzystanie mechanizmów partnerstw międzynarodowych w dziedzinie różnorodności biologicznej, a także uruchomienie 20 mld Euro rocznie na jej rzecz, pochodzących zarówno ze środków finansowych UE, jak i funduszy krajowych i prywatnych. Zagadnienia dotyczące kapitału naturalnego i różnorodności biologicznej będą włączone do działań związanych z gospodarką i biznesem.